De busjes op de parkeerplaats van Rodellar liggen vol met matrassen en dekens, maar niemand slaapt er. Want dat is verboden. Het bord voor de ingang van het klimdorp staat vol met afbeeldingen: van poppetjes die poepen, koken, eten, wassen, roken, geluid maken, honden hebben, slapen in een caravan of tent of überhaupt slapen, lachen, ademen, bestaan. Door al die lugubere handelingen staan dikke rode kruizen. Dat mag niet. Tenzij je betaalt voor een camping of ander soort onderdak. Dan mag alles. Gisterochtend reed een dienstwagen van de Guarda Civil over de parkeerplaats. Fieke en ik spuigden het schuim van…

Fieke heeft me het perfecte verjaardagscadeau gegeven en ik heb geen idee meer hoe ik erover kan schrijven. Het is namelijk een boek over schrijven: Het geheim van de schrijver van Renate Dorrestein. Ik ben op pagina 169 en realiseer me al vanaf pagina 1 dat ik, als beginnend schrijfster, het complete rijtje aan klassieke beginnersfouten maak. Waarom, lieve lezers, wijzen jullie me daar niet zo nu en dan op? Af en toe een opmerking zodat ik langzaamaan beter leer schrijven? Ik ben blij met het boek van Dorrestein, maar had liever elk jaar een hoofdstuk gelezen, in plaats van…

Zoals jullie misschien wel gedacht hebben, heb ik dat examen dus niet gehaald, anders had ik het nieuws een week geleden in lettertype 72 diagonaal over de homepage van mijn blog geschreven (het format WordPress laat dat overigens niet toe, zo saai). Participeren aan het examen met mijn blessure was al pure winst – zo blijven mensen herhalen – en dus ben ik een tevreden verliezer. Sterk voor volgend jaar. Het Catalaanse Monster is gelukkig wel door en gooit zich nu fulltime op de klimcarrière, want in juni begint de volgende reeks examens. Het is ergens wel een opluchting dat…