All posts filed under: Sportklimmen

Dit is dus sportklimmen

Published by

Tenen in rubberschoentjes op heel kleine treetjes, het lichaam vastgeplakt aan de rots, diezelfde rots soms op slechts een centimeter van de neus, salamanders die geschrokken wegschieten voor het gevaarte dat omhoogklimt, vingers gesloten om grepen, voeten die losschieten, armen van de Hulk, magnesiumpoeder op het gezicht en dan die fameuze vlucht naar beneden: Sportklimmen. Het seizoen is weer begonnen. Voor de niet-klimmer-lezers van mijn blog geef ik vandaag een heel korte uitleg van het sportklimmen (ik dacht, daar is het misschien tijd voor). Het idee achter sportklimmen is dat je op eigen kracht een rotswand omhoogklimt. In zo’n rotswand zit een route (door iemand bedacht) die is uitgestippeld met haken (ijzeren ringen die voor altijd in de rots zitten). Je neemt een touw mee, een zekerpartner en setjes (zie hieronder) en volgt de route in de rots tot je valt (of niet). Als je valt, zit je gelukkig aan het touw. Hoe ver je valt, hangt af van je afstand tot de laatste haak. Dit kan bijna niets zijn (als je precies op de …

Vrij verticaal territorium

Published by

Tijdens de vorige confinement, toen de politie zo’n beetje achter elk bosje school en we als schimmen door de vallei slopen, nam Thibault een boor mee naar een verborgen stuk rots in de bergen en opende daar vier sportklimroutes. Hij noemde het geheime klimgebiedje ‘Wuhan’. We spraken er niet al te veel over omdat het virus voor geen meter te vertrouwen viel, noch het beleid van de Franse regering, en profiteren nu dagelijks van ons vrije verticale territorium, waar we rustig kunnen blijven trainen zonder constant om ons heen te kijken of onze oren te spitsen uit angst voor de spontane opkomst van de politie (en de 135 euro boete maal twee). Professionele sporters, en dus ook berggidsen en sportklimgidsen (in opleiding), hebben allemaal het recht behouden om te trainen, maar wij (examenkandidaten) zitten als vanouds gebonden aan de kilometerzone. Daarom hang ik zonder al te veel gewetensbezwaren aan onze verborgen rots. We hebben onze training misschien nog wel harder nodig dan zij die reeds professioneel zijn. Jammer is echter dat Wuhan in de schaduw …

Ga voorklimmen en val

Published by

Mijn zus doet binnenkort haar voorklimcursus. Ik deed mijn eigen zeven jaar geleden en heb dus zeven jaar ervaring met voorklimmen en… voorklimangst. Het heeft me vaak dwars gezeten, zowel de voorklimangst zelf als de verhalen eromheen, maar inmiddels ben ik dankbaar dat het deel van mijn leven uitmaakt. Het is lastig om dat uit te leggen aan iemand die voor een eerste keer boven een haak uitklimt, maar ik heb het vermoeden dat ervaren voorklimmers misschien wel hetzelfde voelen. Hier in Briançon word ik omringt door fanatieke sportklimmers en aspirant gidsen. Het (overtuigende) merendeel bestaat uit mannen tussen de 25 en 35 jaar oud die tussen de 6b en 8a klimmen, en het merendeel daarvan is vaak bang om vallen te maken. Het valt me niet eens meer op. Ze hebben allemaal hun tactieken, zo ongeveer de helft kent The Rock Warriors Way, sommige zien het als onderwerp waarover (met liefde) gesproken kan worden, anderen worden erdoor gehinderd en uiten vooral hun frustratie. Maar in welke vorm dan ook, het is bijna altijd aanwezig …

Een Geluksvogel in Rodellar

Published by

Er zijn veel redenen om telkens weer te vallen voor de klimsport, maar alleen de natuur lijkt relevant wanneer je weer eens op een plek als Siurana, Sadernes of – dit keer – Rodellar naar rotsen zoekt. Het is vreemd dat je zoiets kunt vergeten. Een klimtrip plan je niet in eerste instantie vanwege het modderpad dat verdwijnt in helderblauw water, de oranje rotsen die in absurde bogen op de aarde rusten, de kniehoge struiken die glinsteren van de zojuist gevallen regen of de oeroude boom die zo onder de zwaartekracht zucht dat je kunt koprollen om een van haar gebogen stammen. Je klopt aan bij Rodellar met een minibus vol materiaal, armen vol spieren en een hoofd vol ambities, en staat dan overbeladen in het midden van natuur. Alleen je ziel was genoeg geweest. Natuurlijk ga je over tot de orde van de dag, hang je setjes aan haken in rotsen en klim je omhoog, want dat is nu eenmaal wat je het liefste doet. Maar zolang de natuur zo stil en mooi en …