Beste Passant,

Welkom bij de introductie van mijn blog.

Mijn naam is Ruby. Samen met vriend Thibault en kat Tigrou woon ik in een dorp in de Franse Zuidalpen, La Vachette (de kleine koe), het epicentrum van onze afgelegen wereld. ’s Zomers lopen kippen en katten tussen de huizen door en halen we onze groenten bij de buurman, een oude boer van nog geen anderhalve meter met een hoedje en een tandeloze glimlach. ’s Winters ligt er zoveel sneeuw dat we op ski’s naar Briançon zouden kunnen.

Briançon is een stad van zo’n 12.000 inwoners, gelegen bij het kruispunt van vijf valleien, omringt door moderne skiresorts en eeuwenoude forten (ik stel me zo voor dat onze wijlen kasteelheren zich gedurende de winternacht amuseren in de stoeltjeslift van de rode piste). In de bergen rondom vind ik vaak mijn lievelingsverhalen en train ik voor de Franse berggidsenopleiding.

Begin oktober 2020 ben ik daarnaast aan een opleiding Psychologie begonnen, omdat ik graag zou willen begrijpen wat er precies in het hoofd (die van mij, die van u, die van Tigrou) gebeurt. In de uurtjes die overblijven zing ik vaak op mijn eigen stuntelende pianospel, schilder dikwijls incorrect de wereld na, open twintig keer per dag de deur voor Tigrou, lees allerlei boeken over meditatie en speel mijn eigen proefkonijn door mezelf zo vaak mogelijk naar mijn eigen meditatiekussen te dirigeren.

Over deze verzameling kronkelwegen schrijf ik erg graag, omdat ik het liefst van alles schrijfster word, met een houten bureau in een kamer vol boeken, een groot raam dat uitzicht geeft op de bergen en een budget voor een ezel in de tuin en boom-beklimmende kinderen.

Vandaar deze blog.

Veel plezier met het lezen van mijn verhalen.

Liefs,
Ruby