All posts filed under: Gasten

‘De Weg naar Boven’ door Bas Visscher

Published by

Alles om me heen is wit. Mijn doel voor vandaag, de Pavé hut, ligt ergens in de mist verscholen. De sneeuwvlokken dwarrelen naar beneden. Ik ben nat en koud. Het enige geluid dat ik hoor is mijn eigen gehijg en het neerdalen van mijn stokken en schoenen. Mijn gedachten nemen de vrije loop en gaan rond in cirkels, telkens terugkomend bij vragen, onderwerpen of mensen waar ik al zo vaak aan heb gedacht. Het gaat over van alles en nog wat, van autoproblemen tot nieuwe liefdes. Het is ongestructureerd, opkomend en verdwijnend, irritant herhalend en het hoort vooral bij urenlang door een leeg berglandschap ploegen. ‘ Ik ben moe!!!’, schreeuw ik naar beneden. Mijn handen verdwijnen voor de zoveelste keer in de pofzak, in de hoop meer grip op de rots te krijgen. De zon brandt op Rocher Maubert. Onder me staan Ruby en Fieke, de Nederlandse vriendinnen die al jaren geleden Amsterdam-Oost hebben ingeruild voor het leven in de bergen. Ik hang in Namaste (7A+), een van de meer klassieke routes in dit gebied. …

‘Mittenwald’ door Jaap de Witte

Published by

Mittenwald, 1 augustus 2020. Het is één van die paradoxale, bevreemdende dagen. De temperatuur tikt net de 32 graden aan, de lucht is strakblauw met één bijdehand, voorbijdrijvend schapenwolkje en in de verte hoor je het zachte getik en gekletter van wandelstokken in de hoofdstraat. Het Karwendelgebergte torent, vastgeketend in de tijd, boven het Beierse bergdorp uit. Geraniums hangen in bonte kleuren over balkons en Maria’s waken trouw over straathoeken. Er is niets aan de hand. De toeristen zijn toeristen, de bewoners zijn de bewoners en Bertha nr. 36 staat in de dorpsweide, waar ze al vijf jaar staat – zo blij als een ei. Alles is zoals het was en zoals het is. Maar het is niet zoals het is. In Mittenwald hangt de sfeer van een groot geheim. Een verstikkend, duister geheim, waar niemand het over heeft. Een omertà dat ieders leven beheerst. Soms prikt dat geheim door alle sereniteit. Dan beukt het geheim met alle macht door het zomergevoel en slaat het de zomerdroom aan gort. Je grijpt in je broekzak om …

Gastblog Moeder woont in La Vachette II.

Published by

Voor Gastblog Moeder woont in La Vachette I, klik hier! Ja inderdaad, van die moeder die in Frankrijk was. Logisch wel, want Ruby heeft er maar één. Ze is weer in Nederland na twee maanden La Vachette. De horizon was verbreed.Nog iets breder zou fijn zijn geweest, maar zoveel ruimte biedt een Frans confinement  (lock down in goed Nederlands) nou ook weer niet.Daarnaast was er diep en lang nagedacht en belangrijke conclusies getrokken. Kortom de zaadjes voor het nieuwe leven als pensionado in Frankrijk waren geplant. Nu alleen nog even naar Nederland om Ruby’s vader van de noodzaak van een en ander te overtuigen en ons eigen ‘ik vertrek’ kon uit de startblokken. Met heel veel pijn in mijn hart verliet ik La Vachette. Tigrou en Ruby, Fiekje, Thib, de prachtige bergen, de onverstaanbare overbuurman, zelfs de schimmelige hond van de skileraar; ik had het allemaal in mijn hart gesloten. Gelukkig zou ik snel terugkomen. Maar Nederland is ver en twee dagen in de auto zijn lang.Er moest een flink aantal hindernissen worden genomen. Zoals …

Gastblog Moeder woont in La Vachette I.

Published by

Ja de moeder is weer aan boord in La Vachette en niet bepaald voor even. Ze heeft voor twee maanden beslag weten te leggen op het appartement onder dat van Ruby. Echt een wonder. Dat het later een minder groot wonder bleek, dan ik met Nederlandse naïviteit dacht, deed aan het buitenkansgehalte niets af. Het is deze laagseizoen-maanden gewoon nog lekker weer in Spanje, dat lokt inwoners uit het dorp weg. En trekt dus een ander soort inwoners aan. Pensionado’s bijvoorbeeld. Hoewel meervoud zwaar overdreven is. Het gaat in dit geval om Nederlandse pensionado’s met een kind in la Vachette en voor zover ik kan nagaan is dat er maar één. Met bovenstaande is het dus al geïntroduceerd, het pensioen.  Zo’n onschuldig klinkend woordje, maar ondertussen gooit het levens overhoop, in ieder geval het mijne.Ik ga het er verder ook niet over hebben, want dat varkentje heb ik straks thuis nog te wassen. Alleen nog even dit, het ging zo.Ik zat dus thuis op de bank enorm met pensioen te zijn en had dringend behoefte aan …

Gastblog door de logerende mama

Published by

Mama gaat naar Briançon! Eerst een standbeeld voor de medewerker van de Treinreiswinkel. Want nee mevrouw wilde absoluut in één dag met de trein naar haar dochter in Briançon en mevrouw wilde net zo absoluut, niet over Parijs’. Werkelijk alle dienstregelingen, van de snelste TGV tot het meest amechtige boemeltje, passeerden aan het bureau de revue, maar Parijs bleef als een grote spin in het web. ‘Nou ja, dan toch maar over Parijs, maar vooral niet te duur én met voldoende overstaptijd én aan het raam én op een redelijke tijd aankomen…..’ De man gaf geen krimp en uiteindelijk stond ik weer buiten met echt álle kaartjes (zelfs voor de Parijse metro), wat een held. Dus nu was het verder gewoon een kwestie van op de goede volgorde in de bijbehorende treinen klimmen, als daar tenminste dat Parijs niet was geweest. Nou heb ik een ander kind, dat heel goed is met Parijs. Hij kan zijn moeder vanuit zijn stoel precies vertellen welke borden ze moet volgen om van gare du Nord naar het gare …

Jaap de Witte, gastblog II: when it comes toè skiing

Published by

Buslijn 12 slingerde door het besneeuwde landschap van de Vallée de la Chamonix. Ski’s vlogen door het gangpad, stokken bleven hangen in lussen en binnen de kortste keren waren de ruiten volledig beslagen. Druk babbelend hielden de meeste passagiers zich bezig met sneeuwkwaliteit, sneeuwdiepte, sneeuwdrukte en sneeuwkaters. ‘Yeah, there was some good snow at the Brwéévàh in Chjèmaunié‘ – blik op de smartphone – ‘oh really, we went to Léés Hautchjès. I’m completely in love with my new teacher, Frènchwoh Démiauwtéé‘. Te midden van deze wintersportscène: Jaap en Arnold. Volledig gekwalificeerd onkundig op het gebied van wintersport en volledig out-of-tune. Door zachte dwang van zus Ruby, volledig gekwalificeerd kundig op het gebied van alles boven de 10 meter op zeeniveau, denderden we in de volle bus naar Le Tour. Daar lag het skigebied waar de ontgroening op latten zou plaatsvinden. De bus uitgerold verbaasden we ons over drie meter sneeuw en ploegden enthousiast door de witte wereld. Het fototoestel kwam erbij en we hadden de grootste lol – bijna vergetend dat er iets veel groters …

Jaap de Witte

Published by

Chedde. Arrêt sur demande  Sneeuw! Er ligt sneeuw! Als een kind die een gloednieuw Legowagentje in de Bart Smitgids ziet, schreeuw ik het uit. Het rode treintje is net een wegsmeltend sneeuwveldje gepasseerd. Door de invallende nacht is het een nauwelijks te onderscheiden wittige vlek. Arnold en mam kijken verrast op. Vanuit het TGV-raam hadden we urenlang gekeken naar erg zonnig, maar vooral leeg Frankrijk. We concludeerden uiteindelijk dat er alleen in Parijs mensen woonden. De rest was een eindeloze groenige vlakte die hier en daar abrupt werd onderbroken door een onverstoorbaar setje Franse fauna. Servoz We turen uit het raam. Buiten is het pikzwart. De trein had net zo goed zojuist de Akropolis kunnen passeren; enig gevoel van locatie ontbrak. Was dat lichtje daar in de verte een bergdorp? Een lantaarnpaal? Een ufo? Een geit met een zaklamp? We weten het niet. Mam probeert inmiddels te ontfutselen wat er in het Frans op een bozig bordje staat in de hal van de coupé. Arnold staart naar buiten en kijkt geïntrigeerd naar de stationsopzichter met een grote baard en …

Kimberley Perrin

Published by

Chalet Ruby – Amsterdam :   994 km Casa Kim – Amsterdam:         979 km Chalet Ruby – Casa Kim:         61.4 km Dus Ruby is mijn buurmeisje. We hadden het hier over afstand, nu de tijdseenheid. Auto: 61.4 km Als je een auto hebt, kom je er in principe wel $$$$$$$$$$$ Liften:    Geluk of niet! Trein:  2h 09 minuten Na achten geen treinen Sneeuw … treinen komen vast te zitten $$$ Ski: ½ La Haute Route Chamonix – Zermatt (afslaan in Arolla) 4 dagen skien met overnachtingen in: Cabane Albert Premier Cabane de Monfort Cabane de Dix Cabane des Vignettes Fiets: 55.5km 1620m stijging 720m daling Lopen: Heel veel mogelijkheden …. Maar alsnog, Ruby en ik zijn buurmeisjes. Ik kan de Mont Blanc zien als ik in de bergen ben, en dan zie ik Ruby. Wat doet een afstand van 61.4 km met je… Een Amsterdammer raakt sowieso in paniek. Met 61.4 km ben je buiten de ring, en dus ergens verdwaald op het platteland. Vertel je aan …

Fieke de Goede

Published by

Vroeger wandelde ik braaf op bergpaadjes. Ik skiede op pistes. Maar sinds ik lid werd van de ASAC is de bergwereld oneindig veel groter en interessanter geworden. Rotswanden bleken beklimbaar en plots verliet ik de wandelpaden om de mooiste topjes op te klauteren. Omdat een tourskicursus er telkens niet van kwam bleef ik helaas nog altijd wel gebonden aan de pistes. Vanuit de lift staarde ik naar elk topje om me heen, dromend over hoe het zou zijn om daar omhoog te zwoegen en door de poeder naar beneden te zweven. Twee jaar geleden was ik op wintersport met mijn familie. Mijn broer is de grootste skifanaat die ik ken en was de gehele week door het dolle heen. Ik ook, maar toch niet helemaal. Iets ontbrak. Ik bleef hem maar vertellen over mijn zomerse alpine avonturen, over hoe fantastisch het is om af te zien, kapot te gaan. Ik wilde tourskiën en niet anders. M’n broer vond dat ik me maar aanstelde. Afzien.. Ook dit jaar ging mijn plan om op tourskicursus te gaan niet …

Annick Speur

Published by

Even langs bij Ruby Er zijn vele soorten franse lekkernijen, tijdens mijn bezoek aan Ruby in Chamonix heb ik een nieuw geneugte ontdekt, een croissant au amande. Over het algemeen ben ik een simpel mens met simpele wensen, en zo bestel ik doorgaans een croissant, op een wilde dag misschien een pain au chocolat. Maar niet Ruby. Ruby is geëmigreerd en inmiddels ook volledig geïntegreerd in Chamonix. Zij besteld dus onder de torenhoge druk geleverd door de stroeve blik van de franse madame bij de bakker niet zomaar een croissant, nee, zij besteld een croissant au amande. Bij het wachten op de bus eten wij onze lekkernijen op(een normale croissant voor mij, dat wel). Ik ben op bezoek bij Ruby om haar eindelijk weer eens goed te spreken en ook om misbruik te maken van het feit dat haar vloer plek heeft voor een matje en pal midden in een (winter)sport walhalla ligt. Ik word toegevoegd aan de 301 Spanjaarden (zie ook de gastblog van Bas) en honden en maak me er gelijk thuis. Ik …