Klimmen is fantastisch. Ik vind het de allerleukste sport die bestaat (naast alle andere allerleukste sporten zoals skiën, bergbeklimmen en breien).
Mijn intrinsieke motivatie is dus enorm.
Wat me echter opvalt is dat ik afgelopen jaren nauwelijks vooruit ben gegaan wat betreft mijn sportklimniveau. Ik ben beter gaan klimmen (want dat krijg je nu eenmaal met meer ervaring) maar stagneer toch in de zeventjes.
Dit jaar gaat dat veranderen. Want ik heb zin om de nadruk op het sportklimmen te leggen; zin om mijn spierbundels, discipline en doorzettingsvermogen te testen, nieuwe bewegingen en technieken te leren en mijn angstige brein uit te stoffen (nieuwsgierig naar de monsters die zich daar onder het bed verschuilen).
Hoe doe ik dat? Door een absurd hoog doel te stellen en mijn externe motivatie te vergroten.
Het doel is het uitklimmen van een 8a voordat de eerste sneeuw valt.
De externe motivatie komt in vorm van een beloningssysteem dat ik bewust met jullie deel (sociale druk) en er als volgt uit zal zien:
Na het klimmen van een … krijg ik van mezelf:
7a : Skylovers bolletjes wol van We Are Knitters om een trui te breien
7a+ : Een bosje bloemen
7b : Een tatoeage op mijn rechter bovenarm (van een piraat, ILOVEMAMA of een doodshoofd, ik twijfel nog).
7b+ : Een mooie bos bloemen
7c : Een concert in Turijn met vriendjelief
7c+ : Een enorme bos bloemen
8a : Een jurk van Reformation
De vraag is nu natuurlijk welke concrete tactiek (gevoed door mijn externe motivatie) ik precies ga hanteren om in niveau te stijgen. Ik denk zoiets: met werkelijke regelmaat klimmen, mezelf vastbijten in projecten, analyseren waar het fysiek en mentaal stokt en proberen daar oplossingen voor te vinden.
Misschien ontdek ik zodoende waar mijn limiet ligt en waarom het moeilijk is om daar bovenuit te klimmen. Of misschien ontdek ik dat een jurk van Reformation fabuleus samengaat met twee absurd gespierde schouders.
Natuurlijk zal ik jullie op de hoogte houden van mijn progressie en stagnatie.
RUBY ELIZABETH 
Je optimisme en motivatie zijn heel aanstekelijk. Veel succes. Ik kijk uit naar je progressie én stagnatie. Dat is hoogstwaarschijnlijk ook noodzakelijk nu en dan. Zelfs de confrontatie met je spoken. Sommige zijn best aanspreekbaar (weet ik uit ervaring) 🙂
Ik wil je niet ontmoedigen en misschien ben jij heel anders (nou ja, dat denk ik wel, hahaha), maar mij zouden beloningen die ik mezelf kan geven me niet over de streep halen. Ik heb juist aanmoediging nodig. Heel veel en doorlopend. En al helemaal om überhaupt een berg te beklimmen 😛 . Ja, we zijn dus toch wel anders, hahaha. Heel anders. Het dus vast goed met je.
Haha ik heb ook zeker aanmoediging nodig! Ik denk ook niet dat de beloningen me écht over de streep zullen halen, maar ze geven misschien wat extra impuls op dagen dat ik niet zoveel zin heb om te trainen (en die zijn er haha!). Als familie Scotty een keer in mijn regio op bezoek komt, gaan we dan samen een berg op?
En ik heb tegen die tijd een vriendje voor Scotty!
Ja, dat zei je vorig jaar ook, hahaha. Maar ik zag net op het andere kanaal dat het plan vastere vormen aanneemt…
Zeker! Vorig jaar waren we bijna in de buurt, maar het ging op het laatste moment niet door. Ik had je beslist een pak vlokken komen brengen 🙂
Jij zit dus over een week of twee bij de tatoueur!! 😍
Go Ruubs!! Ik train graag (meermaals!!) een weekje met je mee!
Ik kijk al uit naar een foto van jou in die jurk!
Sla die 7b vooral over (tatoeages zijn voor zeelui en penoze, ha,ha), maar die jurk geef ik ook wel een 8+. Go Ruby; soms is het leuk en soms is het gewoon trainen. Kenmerk van profs is ook trainen als niemand kijkt.
x
Pingback: Extazic Mysterious en dus: bolletjes wol | RUBY ELIZABETH