Er zijn veel redenen om telkens weer te vallen voor de klimsport, maar alleen de natuur lijkt relevant wanneer je weer eens op een plek als Siurana, Sadernes of – dit keer – Rodellar naar rotsen zoekt. Het is vreemd dat je zoiets kunt vergeten. Een klimtrip plan je niet in eerste instantie vanwege het modderpad dat verdwijnt in helderblauw water, de oranje rotsen die in absurde bogen op de aarde rusten, de kniehoge struiken die glinsteren van de zojuist gevallen regen of de oeroude boom die zo onder de zwaartekracht zucht dat je kunt koprollen om een van haar gebogen stammen. Je klopt aan bij Rodellar met een minibus vol materiaal, armen vol spieren en een hoofd vol ambities, en staat dan overbeladen in het midden van natuur. Alleen je ziel was genoeg geweest.

Natuurlijk ga je over tot de orde van de dag, hang je setjes aan haken in rotsen en klim je omhoog, want dat is nu eenmaal wat je het liefste doet. Maar zolang de natuur zo stil en mooi en magisch om je heen ligt, weet je dat jouw liefde voor de klimsport een lot uit de loterij is geweest. Je bent een geluksvogel in Rodellar.