Een jongen met geblondeerde haren zegt me dat hij schoenen nodig heeft (Shoes! Shoes!). Ik kijk naar zijn voeten en zie daar twee schoenen in prima staat. Regelmatig lopen ze op blote voeten, slippers of te-kleine-schoenen-als-slippers (wat sommige mensen wel eens doen als ze even naar de brievenbus gaan en te lui zijn om de veters van een willekeurig paar schoenen los te maken). Maar ik spreek zijn taal niet en hij zou zomaar schoenen kunnen zoeken voor zijn moeder.

We lopen naar het kledinghok. Zodra ik de deur open, glipt een vriend van hem mee naar binnen. Die gaat de kledingrekken af en trekt af en toe een jasje aan, terwijl de jongen kritisch naar het schoenenrek kijkt. ‘No, madame, no, no, no….’ De schoenen worden met ernst afgekeurd – duidelijk niet zijn stijl. Ook zijn vriend vindt geen leuk jasje, en ik sluit vlug de deur achter hen zodat ik weer aan het werk kan.

Die middag heb ik een kledingverzoek van een vrouw. Ze wil helpen schoonmaken (het centrum stinkt naar een sociëteit, ik dacht dat daar bier voor nodig was maar blijkbaar is het genoeg om honderd mensen op elkaars lip te laten leven en slechts een half keer per dag te dweilen), maar ze heeft er de juiste kleding niet voor. Haar joggingsbroek en capuchontrui lijken me perfect voor een schoonmaaksessie, en daarom denk ik dat het misschien gaat om een vervangend set voor later.

In het kledinghok begrijp ik het pas. Haar broer of man vergezelt haar en samen zoeken ze naar een kledingstuk dat tot haar knieën reikt. Ik zie ze mannenvest na mannenvest in enorme maten uit de rekken trekken, maar telkens blijken de kledingstukken niet lang genoeg. Bedekkende kleding voor vrouwen hebben we niet. Uiteindelijk vindt ze een jas, best een leuk exemplaar, felrood met houten knopen, die tot haar vreugde precies over haar knieën valt. De pijpen van haar joggingsbroek steken eronder uit. Even later zie ik haar de gang dweilen.

In de dagen die volgen ben ik me veel bewuster van de absurde kledingcombinaties die sommige tentoonstellen. Een enorme man op waterschoenen met glitters, een zwangere vrouw in een Hello Kitty trui, dikke wollen vesten boven dunne sportbroekjes, onze afdankertjes op alle mogelijke manieren bij elkaar gecombineerd. Hoewel de bezoekjes aan het kledinghok soms iets lichts hebben (toch maar even iets leuks zoeken nu we toch een trui nodig hebben) dienen ze voornamelijk om mensen warm te houden en voeten te beschermen. Een vluchtelingenpak waarvan sommige het beste proberen te maken.