We gingen met zijn vijven op pad en jullie hebben een andere afslag genomen. Sindsdien weten we eigenlijk niet meer waar we zijn of heen moeten. De weg door de shock, het verdriet en de liefde is niet duidelijk. Hoe verder jullie raken, hoe meer jullie nodig zijn om ons allen weer terug op het pad te krijgen.

Er wordt zoveel van jullie gehouden, ik zou het jullie niet eens duidelijk kunnen maken.

We sliepen niet gisternacht en zullen ook vannacht niet slapen. Alleen ’s nachts lijken we tijd en ruimte te hebben om jullie miraculeus terug te halen. En dat terwijl we allemaal dondersgoed weten dat jullie eindbestemming lang bereikt is.

Céline en Elise, ik heb niet geroepen maar nu roep ik toch. Met alle liefde en kracht die ik bezit. Kom terug.

_______

Céline et Elise,

Nous avons emprunté ce chemin à cinqs et vous avez pris une autre direction. Depuis, nous ne savons plus où nous sommes, ni où nous devons aller. Notre route à travers le choc, la tristesse et l’amour ne sont pas clairs. Plus vous irez loin, plus vous nous serez nécessaires pour nous remettre tous sur le droit chemin.

Les gens vous aiment tellement, je ne pourrais même pas l’expliquer clairement.

Nous n’avons pas dormi la nuit dernière et ne dormirons pas cette nuit. Ce n’est que la nuit que nous semblons avoir l’espace et le temps pour vous ramener miraculeusement. Et pourtant nous savons pertinemment bien que vous avez atteint le terminus depuis longtemps. 

Céline et Elise, je n’ai pas crié, mais maintenant je crie quand même. Avec tout l’amour et la force que je possède. Revenez.