Toen ik nog geen relaties achter de rug had, moest ik alle mannen uit mijn fantasie aan een tragische dood laten sterven. Want de ware liefdes die ik voor mijn geest haalde konden niet ten onder gaan aan een simpel ‘einde van een relatie’. Als het tijd werd voor een nieuw ideaaltype man, moest het voorgaande type op een romantische (doch dramatische) manier van het toneel geschreven worden, en daar ging alleen de dood voor op. Iets van buitenaf, het lot, zolang de liefde maar niet gewoon ophield.

Er loopt dus een groot aantal mannelijke schimmen door mijn gedachtegangen te dwalen.

Ik heb relaties altijd slechts twee toekomstscenario’s gegeven: Zij die voor altijd doorgaan of zij die eindigen (mislukken) met (in elk geval enkelzijdig) liefdesverdriet. Een relatiebreuk in mijn omgeving was dus bij voorbaat drama. Het kwam niet bij me op om te denken: ‘Ah, die twee hadden nou echt een coole relatie. Wat vet om dat te mogen meemaken’ of blij uit te roepen: ‘Yo, dat was een mooi avontuur hè!?’.
Een relatie kan niet echt succesvol zijn geweest als er een einde aan komt.

Maar jij, lieve jongen? Ik vier de tijd die ik met je heb mogen doorbrengen! Je bent een kunstwerk aan de wand van mijn gedachtegangen en ik voel nog steeds de magie van ons samenzijn als ik voor je sta. Ik dank de wereld dat ik je heb mogen ontmoeten en daarmee basta. Het feit dat we lang niet meer romantisch betrokken zijn veranderd daar werkelijk niets aan. We zijn een succesverhaal van begin tot einde en ik hoop je voor altijd bij me te hebben, harstikke levend en dolgelukkig, niet als mijn vriendje maar als een labelloze en fantastische realiteit waarmee ik een woest mooi verleden deel dat niemand ooit ook maar in vage contouren zal leren kennen.

Toen ik al die perfecte mannen in mijn hoofd vormgaf wist ik nog niet dat ze niet persé voor altijd aan mijn zijde hoefden te blijven. Los van mij, na mij, mogen ze ook best een mooi bestaan leiden. Dat zal niets afdoen aan hun perfectie of de onvoorwaardelijke liefde die ze in hun schepping van mij kregen. Liefde verandert niet in een leugen nadat het leven een andere richting inslaat. Romantiek verrot niet in het verleden. Ik ben misschien meer in aanraking gekomen met het feest van het samenzijn dan met de pijn van het gebroken hart, maar ik hoop dat ik ook na een dergelijke catastrofe op een dag kan uitroepen: ‘Wij hadden nou echt een coole relatie’.

En jij? Lang leve de herinnering en lang leve jou.