Ik heb me nog nooit zo obsessief beziggehouden met geld als deze twee maanden in Chamonix. Eerst omdat ik mijn spaarrekening er doorheen zou jagen voor ik zicht had op een stabiel inkomen.
Dat is me niet gelukt, mede omdat ik in een tent leefde en grootgebruiker was van de 95 cent Taboulé.
Daarna omdat ze me een fulltime contract opdrongen bij Chambre Neuf en ik de geldbomen in mijn tuin gepland zag. Ongelofelijk hoe snel mijn fantasie met me op de loop ging. Een rijbewijs, reizen, alpine kleding, Aiguille de Midi liftpassen; shit, dacht ik: de wereld verandert als je geld hebt.
Het extra baantje bij Kitsch Inn verhinderde het opbouwen van wat voor soort klimcarrière dan ook, maar daarvoor in de plaats kon ik mijn financiële fantasieën verder uitdiepen en alhoewel ik nog steeds schuchter was met uitgeven, liep ik met veel genoegen langs de outdoorwinkels van de hoofdstraat.

Maar dan nu: bij beide bedrijven blijk ik geen ruk te verdienen. Bij Chambre Neuf heb ik gevochten voor een beter salaris en een soort van gewonnen. Ik verdien nog steeds niets noemenswaardig, maar ik zit in elk geval niet meer op het hongerloon dat ze me eerst wilden aansmeren.

Ik ben bij Kitsch Inn gebleven uit loyaliteit naar de bazin, die zelf zeven dagen per week op de werkvloer stond en de baby dan maar bij haar man dumpte, maar sinds ik mijn eerste loonstrook binnen heb is elke vorm van sympathie verdwenen. Pats. Ik verbaas me er zelf om, ik verbaas me om mijn primitieve, ongenuanceerde reactie op iets dat met geld te maken heeft.

Maar het offer is zo groot, ik frustreer me dusdanig als ik klimmers door de straten van Chamonix zie lopen terwijl ik zelf nog geen halve mogelijkheid heb gehad om één fatsoenlijk klimmaatje aan me te binden, dat ik écht, écht geen heil meer zie in het afwassen van borden zonder dat mijn bankrekening er aanzienlijk van groeit.
Ik bevind me op onbekend terrein, wederom. Mijn eigen heftige reacties fascineren me, maar ook het dilemma erachter: Hoeveel ‘verdien’ ik dan? Waar komt mijn idee van een rechtvaardig loon vandaan? Nederland?
Mijn baantjes vergen verantwoordelijkheid noch opleiding. Maar juist het feit dat ik me dag in dag uit nederig opstel naar verwende toeristen en hun onbelangrijke wensen vóór al mijn eigen moet stellen, het feit dat het meer en meer voelt alsof ik mijn zelfrespect opzij moet zetten, maakt het voor mij een grote investering.

Welkom in de wereld, Ruby. Dit zijn de wetten die gelden in Chamonix, dit is werken, dit is geld.

Ik ben weldegelijk financieel iets aan het opbouwen. En nog steeds kan ik genieten van mijn collega’s, zelfs van het draaien van een vlekkeloze avond, de dronken locals aan de bar. Maar ondanks dat ik geen idee heb wat de relatie tussen werken en geld zou moeten zijn en ik de regels van het spel niet ken, weten ze me hier bijzonder succesvol tot het uiterste te drijven.
Ik heel benieuwd hoe mijn komende jaar eruit gaat zien.