Soms heb je gewoon heel erg veel geluk.
Zoveel geluk dat je je afvraagt of je niet stiekem een hele grote investering hebt gedaan, zodat het niet slechts geluk is, maar tevens een verdienste.
Nee, het is gewoon geluk. Dom geluk. Kaliber loterij, liefde van je leven, vallen op de sneeuwbrug van een gletsjerspleet, geboren worden in gezondheid en welvaart.

Jou ontmoeten.

Ik heb het beeld van ons eerste contact haarscherp in gedachten. Zelfs al zijn er duizend ervaringen omheen ontstaan; nog steeds weet ik precies hoe je was, hoe ik je ervoer toen je naast me op het tafeltje zat met een biertje in je hand. Op zich is dat niet heel bijzonder, ik onthoud wel meer, maar dat moment daar, als dingen iets anders waren gelopen; hoe was jij dan in mijn historie komen te staan? Had het zo kunnen wezen, dat zo een immens groot geluk naast me had gezeten, haar biertje op had gedronken en naar huis was gegaan, zonder dat ik haar ooit weer had gezien?
Dat idee is toch belachelijk, onmogelijk?

Godzijdank liep het anders en ken ik je nu.

Fieke, de wereld kent minder grenzen als ik met jou ben. De dagen dat je hier was betekende vrijheid voor mij. En het voelt tegenstrijdig: Net nu ik de vrijheid heb om mijn leven in te richten zoals ik wil en ik, met jou aanmoediging, de wereld in trek, moet ik inboeten op de vrijheid die mijn vriendschap met jou me geeft.
Eerst heb ik het geluk je te ontmoeten, nu heb ik de pech je te moeten missen. Domme pech, domme pech dat we beide avontuurlijk in elkaar steken en dit nu eenmaal de realiteit is. Hetgeen wat ons zulke maatjes maakt is tevens hetgeen dat hemelsbreed kilometers tussen ons in legt.

Het is een luxeprobleem.

Ik mis je en ik hou van je en ik hoop dat, op een dag, onze vrijheid ons naar dezelfde plek leidt. Als het schijnbaar niet anders heeft kunnen wezen dat wij elkaar ontmoetten, dan kan het ook niet anders wezen dan dat we over vijftig jaar met een biertje in ons hand, rimpels van het lachen, spierwitte haren van de bergzon, kapotte gewrichten van het leven in een grote wereld, kunnen zeggen: Shit, wat een onmogelijk geluk dat jij nog steeds hier naast me zit.
Toch?