De Ici Paris begrijpt me niet. De kleinste flesjes parfum kunnen onmogelijk te groot zijn om mee te nemen op vakantie, volgens hen. ‘Mevrouw, ik wil er best voor betalen. Met twee proefmonstertjes ben ik al blij.’ Haar wimpers bewegen traag heen en weer, gehinderd door mascara. ‘Ik ga bergen beklimmen, mevrouw.’ Warempel. Uit haar laatje haalt ze Coco Chanel en Guerlain. Wat zal ik fatsoenlijk ruiken in de berghut.

Elke andere winkel waar ik kom heeft een nuttiger en vooral prijziger assortiment. Dagelijks bezoek ik de Bever en een maand lang twijfel ik over de aanschaf van of een tent, of een slaapzak. Het thema dit jaar is warmtebehoud en wol van acht merinoschapen ligt al op de meeneemhoop. Sokken, leggings, shirts. Mijn backpack zal mekkeren. De vraag is echter of een tent wel binnen het thema valt.

Ik koop kleine flesjes om mijn shampoo, wasmiddel en dergelijke over te verdelen. Mijn EHBO-doos vul ik met dinopleisters. In een kast bij mijn ouders vind ik de hoogtemeter, kompassen en gletsjerbril van mijn vader, blinkend van retro. In een magazine zie ik een helm die zo afstotelijk lelijk is dat ik hem niet los kan laten. Na anderhalf jaar vloeken op de eierschalen van de Asac schaf ik eindelijk mijn eigen, knaloranje en lichtgewicht, hoofddeksel aan. De stapel wordt steeds groter.

Trillend sta ik bij de kassa van wederom de Bever. Zoveel geld. Visioenen vanonder een brug, uitgezet omdat ik mijn rekeningen niet kon betalen, met de geruststelling dat ik nog een prettige nachtrust heb tot -10. Een maand huur in hartje Amsterdam, voor een slaapzak die me, verwacht ik op zijn minst, na elke nacht 300 hoogtemeter dichter naar het topje van de berg heeft gebracht.

Vanaf nu is het kosten besparen. Ik knip mijn lievelingsbroek af, en dan niet mijn ‘lievelingsbroek’, maar echt mijn mooiste thuis in spijker. Mooie softshells en nóg meer Buffs kunnen me niet meer verleiden. Voor een sportklimbroek en een nieuwe (broodnodige) bikini zoek ik in de voordeelbakken van de H&M. Ik koop geen fancy snappers voor mijn verlengde setjes, maar ruk op advies de slinges van een paar oude af. Een zwerm vinkjes vliegt over mijn paklijst.

Zoveel geld en aandacht besteed ik zo bewust en degelijk; honderden aan spullen die mijn veiligheid en comfort garanderen. Dus nu moet ik wel een tweede bezoek brengen aan de Ici Paris. Er is een balans te herstellen.
‘Ik ga bergen beklimmen, mevrouw. Rode lippenstift van Chanel graag.’

Geloof mij, nergens zal de lippenstift roder kleuren dan tegen de achtergrond van een spierwitte gletsjer.