De Champsaur zit vol verassingen. Zoals deze wollige ezel, die even coucou kwam zeggen toen we van Saint Bonnet naar Champoleon fietsten (ga absoluut ook een keer naar Champoleon fietsen, want die vallei is wild en prachtig).
En deze vond ik vlak achter het huis van Fieke, onder een kastanjeboom. Ik nam ze mee omdat ik dacht dat ze eetbaar waren, maar pas op: Dat zijn ze niet.
