De zon zakt achter de rechte lijnen van de flat van de buren. Kinderstemmen, altijd kinderstemmen. Gebrom van vliegtuigen en gekwetter van vogels. Soms zit er een duif in de dakgoot en krassen zijn poten met scherpe nagels over het metaal. Soms ruist een trein van of naar Muiderpoort. Soms suist de wind door één of meer van de negen bomen in het driehoekige plantsoen. Nooit zit een bewoner of kat op de bankjes, geen rat, muis of leven, en toch is het gras gemaaid en zijn de paden schoon. Vrouwen klinken door open ramen achter witte schotels. De lucht voelt zacht.
Welkom in het raamkozijn van Siboga 23.
