Ik wil loskomen van mijn eigen denken. Ik wil doorkrijgen wat ik als vanzelfsprekend
houd in elk pietlullig ding van mijn leven. Ik wil alle gewoontes doorbreken, een bikkelharde strijd aan gaan met mijn aannames, tot mijn geest hysterisch rondrent in een leegte; boven een vreemd fundamentele wereld, waarin de zon is naast de aarde, mensen kriskras door elkaar lopen, een geschiedenis in boeken bestaat en de bergen onveranderd blijven.

En als dat niet meer leuk is bezoek ik de ruïnes van mijn aannames en bouw ik met
hun zware, grauwe blokken het allermooiste levensverhaal dat ik kan verzinnen. Een
sprookje. Een vertelling waar ik met hart en ziel in kies te geloven. Een van liefde en kracht en nog honderd mooie woorden.