‘Kijk’, zeggen Thibault en ik telkens voor de grap. ‘Ook daar zijn ze de sneeuw vergeten’.

De rotswanden op het zuiden zijn droog. Zelfs voor de pistes van Serre Chevalier halen we onze steenski’s tevoorschijn, oude latten die wel kapot mogen. Regelmatig word ik overvallen door een lentegevoel en hoop ik dat de bloemetjes niet hetzelfde overkomt. Het zou zo zonde zijn als ze nu al hun kop uit de aarde steken.

Het is mijn allereerste winter zonder het fameuze ski-examen dat me midden maart steevast met gespreide kaken opwacht. Een winter waarin ik zinloos en zorgeloos mag dwalen door de absurde, magische besneeuwde wereld die ik met zoveel verwondering ontdekte toen ik berggids besloot te willen worden. Maar er ligt geen sneeuw. Niet genoeg, althans.

Als ik triest ben voor mijzelf en het uitstel van mijn geplande dwalingen, dan ben ik nog veel triester voor de winter. Een paar weken geleden regende het keihard. Als het die paar dagen koud genoeg was geweest, dan had de winter nu met miljarden ijskristallen geschitterd in het zonnetje van de Hautes-Alpes.

‘Is dit nou klimaatopwarming?’, vraag ik aan Thibault, aan mijn vriendinnetje dat voor Natura2000 werkt, aan het internet. Het weer is complex en lokaal karig besneeuwde winters zijn er wel vaker geweest, maar dat het regelmatig zo warm is kan wel degelijk het gevolg zijn van klimaatverandering. Zoiets.

De verleiding om de auto te pakken naar Italië of Chamonix is groot, want bij hen ligt er wel sneeuw en ik droom inmiddels van eindeloze witte afdalingen en die magie, die ongelofelijke magie waar ik het altijd over heb en waar ik dit jaar meer dan ooit naar hunker. Maar tegelijkertijd ben ik boos. Op alle dikke auto’s. Op alle stomme toeristen die hierheen komen vliegen. Op mijzelf en mijn werk in een bar. Op het domme gegeven dat ik in deze tijd geboren ben of skiën zo laat heb ontdekt. Op het feit dat ik kinderen wil en die ook wil laten skiën en dat het toch absoluut niet om mij gaat, maar om de winter en de hoop dat die bloemetjes hun koppen niet vroegtijdig uit de aarde steken, want dat zou zo zonde zijn.