Parijs en Lyon zit in La Vachette. Zij met tweede huis zijn massaal naar de bergen getrokken. Parkeerplaatsen staan vol en luiken staan open, het leeft hier schijnbaar nog meer dan met kerst.
Ik kan het ze niet kwalijk nemen. Quarantaine in La Vachette is onvergelijkbaar met quarantaine in een appartement in de stad. Ons dorp tjilpt en zoemt van lente, blote voeten kunnen ongehinderd door het eigen gras lopen. Schijnbaar zitten de wachtkamers van het ziekenhuis in Grenoble vol met stadse slachtoffers van tuingereedschap, een oproep aan onervaren tuiniers is al gedaan. Of ze wat voorzichtiger kunnen zijn met de heggenschaar, want het verplegende personeel heeft al genoeg te doen.
Na een succesvolle start staat de kroeg van het dorp verlaten tegenover de kerk, het terras geveegd en naar binnen gehaald, kale tegels in de zon. Briançon’s slijterij staat echter op de lijst van services essentiels en blijft dus gewoon open. Je vraagt je af of zij daarboven hebben besloten dat alcoholconsumptie bijdraagt aan de vrede binnen het opgesloten gezin.
Gisteravond maakte ik een grapje tegen mijn moeder dat de weg tussen La Vachette en Briançon, ook wel de Dodekippenkattenweg, nu in elk geval geen gevaar meer vormt voor Tigrou. De wegen zijn immers zo verlaten dat bendes vogeltjes de buurt in handen (klauwtjes) hebben.
Maar om twee uur vanmiddag stortte Tigrou neer voor mijn voeten, niet meer in staat om een enkele stap te zetten, onder de modder en grommend van de pijn.
Met een overreden kat op de achterbank reden we daarom via de Dodekippenkattenweg richting de dierenarts, dwars door het uitgestorven coronaland, met een schuin oog op de ademhaling van het grommende slachtoffer. Hij gedroeg zich erg slecht bij de dierenarts. Hij stribbelde tegen, blies en haalde zo vaak uit dat ik me gedwongen zag om me voor hem te excuseren. Maar goed, hij had pijn. Ze spoot er noodgedwongen een dubbele dosis medicatie in, waarna de koning van La Vachette als een lapje op de behandeltafel lag.
Het bleek dat Tigrou niets had, behalve heel veel pijn, dus heb ik nu een gedrogeerde kat.
De dierenarts heeft gezegd dat hij de komende zeven dagen moet rusten en dus binnen moet blijven. Hij zit dus een week lang in quarantaine.
Het arme beest.
Ik moet zeggen dat die solidariteit van Tigrou me wel goed doet.