Ik sluit mijn ogen en ik waan me ergens, op een plek, op het juiste moment en het liefst voor eeuwig.

Mijn dromen zijn meestal niet vluchtig van karakter. Zolang ik veilig studeer kan ik mijn dromen tot de essentie van mijn wezen uitroepen (studeren ontneemt me namelijk elke mogelijkheid tot het realiseren van dromen en dat is gunstig, want dan kan ik ze aanhouden), en dus moeten mijn dromen, in het kader van mijn eigen gemoedsrust, vrij solide zijn.

Alhoewel mijn nieuwe droom niet indiceert dat ik al mijn oude laat varen, ben ik toch verontrust. Stel, je wordt op een ochtend wakker in kamp 2 van K2, gevangen in een felgekleurde slaapzak, en het eerste dat je constateert (ondanks storm en verdwenen expeditiegenoten) is de aanwezigheid van de droom om barista te worden: vindt dan maar eens een koffiemolen.

Misschien moet ik dromen onderscheiden van fantasieën, op basis van hun duur, intensiteit en zelfs realisatiepotentieel. Maar dat ontdoet een droom van zijn charme, immers een droom is een droom omdat het een droom is! Omdat hij zich nog voor je vijfde levensjaar met idiote willekeur aan je opdrong en per dag het kroontje van Miss World dieper in je gedachten is gegroefd. Omdat, telkens wanneer iemand zegt ‘Dude, waar denk je aan’ of ‘ze zit weer eens te staren’, hetzelfde riedeltje over schapenweides en palmbomen door je hoofd schiet. Omdat er altijd iets in de weg staat tussen jouw en George Clooney, maar als je een miljoen kreeg…

Een droom valt niet rationeel te onderscheiden van wat dan ook.

Ik heb een idee: Wanneer ook maar de kleinste toegang mogelijk is tot je droom, zou je hem koste wat kost moeten willen realiseren – anders verdient het de droomstatus niet. Hoeveel dromen houd ik dan over? Ben ik wel tot grote offers bereid? Heb ik niet, stiekem, al duizend toegangswegen?

Ik ben geneigd te concluderen dat ieder zelf bepaald of een droom werkelijk een droom is (in zover er ‘droom’ bestaat), of hij of zij zichzelf voor gek houdt en hoe erg dat laatste in wezen zou zijn. Toch verandert dit niets aan mijn zorgen: Ik kan nog steeds op ochtend wakker worden met een totaal nieuwe droom waarvan ik met zekerheid moet vaststellen dat het een droom is. Gij groot dromenwezen, gij zult een huis bouwen!

Ik wacht het nog even af.

(Zo’n huis moet haalbaar zijn, toch, Fiek?)