Het hele café was gevuld met dertigers. Ze zaten als man en vrouw tegenover elkaar aan een tafeltje met een kaartje met nummer. Voor elk van hen lag een papier en een pen. Ze dronken water, bier en wijn.
Drie minuten kregen ze de tijd om in elkaar een potentiële levenspartner te ontdekken. Ondanks het feit dat de ander aan het speeddaten en dus zoekende was, gaven ze hun gesprekspartner een kans. Ondanks het feit dat zijn of haar kleding zorgvuldig was uitgezocht, woorden zorgvuldig waren gekozen en lach zorgvuldig was opgezet, konden ze voorbij de wanhoop van de ander kijken. Niets was anders dan de gemiddelde avond in een kroeg, behalve dat de mannen en vrouwen door deelname toegaven dat ze elkaar zochten, en beduidend minder moeite hoefde te doen om elkaar te vinden. Op elk voorhoofd plakte VRIJGEZEL.
Hun gemeenschappelijke interesse was het bestaan van de ander. Niet het jutten
van de baas, de slagroomtaart van de kookclub of de line-up van Waterhole.
Eenzamen vonden elkaar in drie minuten. Hopelijk vindt de romantiek hen.
